Jak można łączyć ze sobą taśmy transportujące?

Taśmy przenośnikowe pełnią wiele ważnych funkcji, dlatego ich popularność rośnie z roku na rok. O ich sprawnym działaniu decyduje wysoka jakość wykorzystanego materiału oraz prawidłowe łączenia, które wpływają na szybkość i efektywność transportowania surowców. Należy pamiętać, że tylko odpowiednio zabezpieczone i przygotowane konstrukcje pozwalają na bezpieczne i efektywne funkcjonowanie całego stanowiska pracy. Jednak jak są łączone taśmy przenośnikowe? Jakie metody są w tym celu wykorzystywane? I jakie są zalety każdej z nich? Kwestie te omawiamy w naszym artykule.   

Łączenie na gorąco - jak przebiega?

Pierwsze z metod to metoda łączenia taśm przenośnikowych "na gorąco", czyli mocowanie poszczególnych elementów za pomocą pras wulkanizacyjnych. Metoda ta polega na ogrzewaniu końców taśmy w bardzo wysokiej temperaturze (sięgającej 190°C), a także pod wysokim ciśnieniem. Proces ten sprawia, że taśma roztapia się, a co za tym idzie łączy ze sobą dwa odcinki w jeden długi pas. Rozwiązanie to jest cenione przede wszystkim za dokładność i szybkość - wykorzystanie taśmy przenośnikowej jest możliwe niemal zaraz po wykonaniu łączenia.  

Łączenie na zimno, czyli łączenie przy pomocy kleju

Inna metoda to tzw. łączenie "na zimno", które wyróżnia się równie wysoką jakością, jednak wymaga zastosowania nieco odmiennej technologii. Opcja ta bazuje na wykorzystaniu wysokiej jakości klejów, które są bardzo mocne i doskonale przystosowane do specyfiki taśm przenośnikowych. Cały proces nie wymaga zastosowania wysokiej temperatury, a kluczem do sukcesu jest precyzja i odpowiednia ilość profesjonalnych środków. Metoda "na zimno" jest polecana szczególnie mocno w przypadku taśm tkaninowych, ponieważ nie uszkadza ich struktury i pozwala na szybkie wykorzystanie gotowych elementów.  

Łączenie mechaniczne

Nie są to jednak jedyne metody, które można zastosować w przypadku taśm przenośnikowych. Kolejna opcja to rozwiązania mechaniczne, cechujące się wysokim zróżnicowaniem. Ich rodzaj dobierany jest w zależności od typu taśmy, rodzaju transportowanego materiału i profilu działania przedsiębiorstwa. Warto przy tym pamiętać, że korzystanie z metod mechanicznych wymaga sporej wiedzy i planowania. Wynika to przede wszystkim z faktu, że taśmy przenośnikowe muszą radzić sobie z dużymi obciążeniami, a co za tym idzie powinny wykazywać niezwykłą odporność. Pod uwagę należy wziąć także naturalne ścieranie się materiału i postępującą korozję, czyli elementy, które już po krótkim czasie mogą zmniejszyć przydatność połączonych ze sobą taśm.

W przypadku metod mechanicznych wykorzystywane są m.in. złączki mechaniczne, w tym złączki z drutu stalowego ocynkowanego lub nierdzewnego, złączki płytowe w wersji ze stali ocynkowanej i wersji ze stali nierdzewnej, a także złączki spiralne wykonane z wysokiej jakości tworzywa.

Inne metody - co warto wiedzieć?

Praktyka pokazuje jednak, że współczesny przemysł tworzy coraz nowsze metody łączenia taśm przenośnikowych. Na szczególną uwagę zasługuje m.in.:

• metoda Quickmelt, czyli najłatwiejszy i najszybszy sposób łączenia taśm wykonanych z materiału termoplastycznego; opiera się na docięciu końców taśmy, umieszczeniu ich w prowadnicy, a następnie na ich zgrzaniu i stopieniu; rozwiązanie jest wykorzystywane przede wszystkim do łączenia pasów okrągłych, elastycznych taśm maszynowych i taśm monolitycznych,
• metoda bezklejowa Flexproof, która jest stosowana jeśli taśma składa się z warstw materiału topliwego i tkaniny; rozwiązanie pozwala na szybkie zgrzanie końców taśmy i stworzenie mocnej, nierozerwalnej spoiny,  
• metoda Stepflex, czyli rozwiązanie stosowane przede wszystkim w przypadku taśm wykonanych z PVC, posiadających prowadnicę po stronie bieżnej lub pracujących w warunkach dużego zanieczyszczenia; proces polega na rozdzieleniu produktu na warstwę dolną i górną, wykrojeniu tzw. zębów, a następnie połączeniu warstw za pomocą topliwej warstwy pośredniej,
• metoda Thermofix, która służy do łączenia taśm transportujących i pasów napędowych wykonanych z różnych materiałów nietermoplastycznych, np. gumy lub silikonu w połączeniu z poliamidem oraz produktów przeznaczonych do zastosowań wymagających dużej sprężystości i odporności na uderzenia; proces wymaga zastosowania odpowiedniej temperatury wynoszącej 80°C.